Jeg lover at jeg skulle legge ut et dikt i går, altså. Men så sovna jeg. Det ble nemlig en fredag av den litt mer utmattende sorten. Uansett; her er ukas dikt, en halv dag på etterskudd:
tenk om arra mine
kunne sjåast utanpå
ville dei tenkt annleis om meg då?
kvar dag ein kamp
mot folka, mot byen
før eg finn roa når døra lukkar attom oss
eg er så nær no, kan sjå kanten av stupet der framme
framleis kan eg ta eit skritt bort for kvart skritt eg tek fram
framleis er stupet berre trussel, ikkje røyndom
Follow